Biodróż z Michałem Książkiem

Po raz kolejny widzimy się z Michałem Książkiem, ale tym razem tam, gdzie powinno się z nim widzieć, czyli w terenie. Bo Michał właśnie na otwartym powietrzu czuję się, jak no... ryba w wodzie? Autor "Dziur i szczelin" jest również autorem terminu "Biodróż". I własnie na nią Was zapraszamy. Jeśli ktoś już czytał "Atlas dziur i szczelin", to powinien się orientować, czym Biodróż jest. Bo jest przede wszystkim sposobem na spotkanie z przyrodą. Poznanie z zupełnej innej, bardziej organicznej, bardziej prawdziwej i bardziej bliskiej strony. My nie możemy się doczekać!

Ale niech Michał sam się wypowie:

Biodróż jest opowieścią raczej niż tylko spacerem studyjnym czy wycieczką sensoryczną. Jest improwizacją, w której biotop to scena a biocenoza bohaterowie i aktorzy. Tekst bierze się wprost z krajobrazu, z ekosystemu, z biologii ludzi oraz ich sąsiadów. Biologii, która niespodziewanie zyskuje tu rangę biografii. Scenariuszem takiej opowieści może być mapa topograficzna z naniesionymi stanowiskami różnych żyć nazywanych biosami. Powstaje właściwie nowy gatunek literacki.

Biodróż nie jest obserwacją, raczej spotkaniem. Świadomym sąsiedztwem. Jest renegocjacją piękna. Dlatego staje w obronie tego, co dotychczas uważano za brzydkie. Jest świadomym praktykowaniem zdziwienia i zachwytu, co prowadzi do szukania nowego języka opowieści o świecie. A to sprzyja nadawaniu Nieistotnemu Jego zasłużonej rangi. Jest także świadomą pracą zmysłów, utrwalaniem dobrych przeżyć w ciele w oparciu o radość, praruchy i budowę anatomiczną człowieka, która sprzyja podglądaniu, chowaniu się i recepcji pozytywnych bodźców abiotycznych i biotycznych. Biodróż prowadzi do katharsis.